عدس از نظر طب قدیم ایران معتدل و خشک است و مانند دیگر گیاهان پوست و دانه آن دارای اثرات متضاد یکدیگر می باشد . یعنی پوست عدس گرم و خود عدس قابض است . بعبارت دیگر پوست آن ملین و مغز آن ضد اسهال می باشد عدس را می توان بعنوان مسهل هم مصرف کرد چون دارای لعاب زیادی است که در درمان ناراحتی های روده نیز موثر است برای تقویت معده و برطرف کردن گاز معده عدس پخته را با سرکه میل کنید برای درمان زخم های دهان و گلو و دیفتری عدس را پخته و آب آنرا غرغره کنید عدس را دم کنید و روی پوست ملتهب بگذارید التهاب را برطرف می کند عدس زیاد کننده ترشحات شیر است و مادران شیدره حتما باید از آن استفاده کنند
عدس با تمام مزایایی که درد نباید زیاد مصرف شود و در خوردن آن اسراف گردد زیرا اولا دیر هضم است و تولید نفخ می کند ثانیا قابض است و جریان خون را در رگها آهسته می کند ضمنا عدس بعلت داشتن میکروپروتئین برای افرادیکه ناراحتی کلیه مخصوصا تقویت کلیه دارند زیانبخش است